Cel ogólny:

przybliżenie Słuchaczom różnorodnych perspektyw współczesnej humanistyki na aktualne i przeszłe relacje roślin i ludzi, obierając praktyki zielarskie za przykład do zbadania tych zależności.

Cele szczegółowe:

• zgłębianie relacji ludzi i roślin – ukazanie wzajemnych zależności między człowiekiem a roślinami, zarówno w kontekście kulturowym, jak i środowiskowym,
• zapoznanie z tradycjami zielarskimi – praktyczne i teoretyczne zapoznanie z tradycjami fitoterapeutycznymi Polski i słowiańskiego kręgu kulturowego, w tym ich historyczne i współczesne znaczenie,
• tworzenie własnych zielników – przygotowanie indywidualnych zielników w dowolnej formie (tradycyjnej lub multimedialnej), umożliwiające badanie i dokumentowanie relacji z roślinami,
• rozważanie wpływów sztuki, botaniki i nauk humanistycznych – analiza wzajemnych związków między sztuką, botaniką oraz badaniami z roślinami, łącząc podejścia artystyczne z naukowymi,
• rozwój praktycznych umiejętności – praktyczna nauka metod zbierania, przetwarzania i dokumentowania roślin poprzez różne formy twórcze i badawcze,
• refleksja nad ekologią i kulturą – zachęcanie do refleksji nad rolą roślin w życiu ludzi w kontekście współczesnych wyzwań ekologicznych oraz kulturowych,
• integracja sztuki i nauki – wzmacnianie integracji między działaniami artystycznymi i badaniami naukowymi, umożliwiając Słuchaczom wypracowanie własnych ścieżek badawczo-twórczych.

Korzyści dla słuchacza:

Słuchacz:

• zyskał wiedzę na temat różnorodnych perspektyw naukowych, dotyczących relacji roślin i ludzi,
• potrafi sytuować współczesne problemy badawcze, w tym etyczne, dotyczące roślin oraz praktyk kulturowych związanych z uwikłaniami międzygatunkowymi,
• rozpoznaje najważniejsze rośliny dla słowiańskiego kręgu kulturowego, zarówno w zakresie medycyny ludowej, jak i wierzeń oraz obrzędów,
• dostrzega i potrafi uargumentować znaczenie zieleni w mieście,
• problematyzuje sploty roślin i ludzi w kontekście kryzysów ekologicznych,
• posiada umiejętność formułowania pytań i stawiania tez badawczych oraz dyskutowania o nich w grupie, z odniesieniem do wiedzy zdobytej w trakcie i poza zajęciami, 
• dostrzega odpowiedzialność badawczą i konieczność zaangażowania w etyczną problematykę badanego zjawiska,
• pomyślnie zakończył projekt zielnika, rozumiejąc jego funkcje zarówno badawcze, jak i artystyczne.

Metody pracy:

• konwersatorium, 
• warsztaty, 
• praca nad projektem końcowym, angażująca wiedzę i umiejętności nabyte w trakcie zajęć.
• ocenianie aktywnego udziału w zajęciach oraz zrealizowanego projektu badawczo-artystycznego prezentowanego na ostatnim spotkaniu.

Metody weryfikacji efektów kształcenia:

egzamin końcowy dla chętnych Słuchaczy polega na prezentacji własnego projektu zielnika:

• Słuchacz prezentuje zielnik stworzony w ustalonej wcześniej z Wykładowczynią formie (klasyczny zielnik z suszonych roślin, fotografia, tekst, wideo, prezentacja lub innej), przedstawiającej wybór kluczowych roślin słowiańskiego kręgu kulturowego, uwzględniając zarówno ich historię i obrzędową funkcję, jak i współczesną rolę w kulturze i lokalnym ekosystemie,
• prezentacja odnosi się do współczesnych problemów badawczych, etycznych wyzwań oraz znaczenia zmieniających się środowisk roślinnych w kontekście kryzysów ekologicznych,
• Słuchacz demonstruje umiejętność formułowania pytań badawczych, stawiania tez, wykazując jednocześnie odpowiedzialność badawczą,
• ocenie podlega zarówno praca końcowa, jak i jej odpowiednia i angażująca prezentacja.